[Fic] [ณเดช-หมาก]ขีดเส้นหัวใจ ยังไงก็ใช่นาย

ข้อมูลเบื้องต้น

หมาก-ณเดชนะจ๊ะ


 เอ  ปากเน้นคำมันเกี่ยวอะไรกันนะ




---------------------------
พอดีจิ้นคู่นี้  แต่หาฟิคของคู่นี้ยากมากไรด์เตอร์เลยจัดการแต่งซะเลย 555   :)  Shalunla

เนื้อเรื่อง

 ณเดช  P.O.V

ผมรอโอกาสนี้มานานแล้ว  ในที่สุดหมากก็เผลอตัวจนได้

“นี่แน่”    

ร่างเล็กหันหน้ามามองแถบสีชมพูที่แขน

“เฮ้ย! ขีดอีกแล้วหรา”

หมากเงยหน้าขึ้นมามองผม  ก่อนจะทำหน้าบึ่งใส่

“แบรี่  นายเป็นคนเอาปากกาเน้นคำมาขีดที่แขนฉันใช่ไหม”

“ฮ่าๆๆๆ  สวยดีออก  ดูสิ วันนี้ฉันอุตส่าเขียนกับปากกาสีชมพูเลยนะ   เหมาะกับนายจะตาย”

“ไอ้คุณ ณเดช!  วันนี้นายต้องตายแน่   อ๊ากก  มาให้ฉันเขียนหน้าเดี่ยวนี้นะ”

ร่างเล็กพยายามที่จะเอาปากกามาขีดที่แก้มของผมให้ได้  แต่แรงของหมากหรือจะสู้แรงของณเดช

“เหวอ  ช่วยด้วยครับ  หมากจะข่มขืนผม”

“เฮ้ย! หยุดพูดแล้วยอมให้ฉันเขียนหน้านายซะดีๆ”

“ฮ่าๆๆ  ใครก็ได้ครับ  ช่วยผมที  หมากจะปล้ำผม”

“โอ๊ย!  แรงเยอะชะมัด  นี่หยุดร้องเดี่ยวนี้นะแบรี่  เดี่ยวใครผ่านไปผ่านมา เค้าก็คิดว่าฉันกับนายเป็นคู่เกย์กันหรอก”

“ไม่หยุด  ที่นายยังไม่ยอมหยุดเลย  นี้เห็นไหม ฉันเลยต้องจับแขนอยู่อย่างนี้ไง”

ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ หน้าของหมาก  เค้าหลบผมไม่ได้หรอก  มือก็ถูกตรึงอยู่แบบนี้   หึๆ เสร็จผมครับ

ผมค่อยๆ โน้มหน้าเข้าไปใกล้ จนจมูกของเราแทบจะชนกัน

“เฮ้ย  บะ แบรี่  นายจะทำอะไรนะ”

หน้าของหมากแดงขึ้นเรื่อยๆ  แต่ผมไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้หรอก  ผมเอามือซ้ายรวบแขนทั้งสองข้างของเขาเอาไว้   ก่อนที่มือที่ว่างอยู่จะเลื่อนต่ำลงไปข้างล่างเรื่อยๆ

“อะ อ่า  ณเดช  หยุดนะ  นายจะทำอะไรอ่ะ  มือนั่นมัน”

“ชู้วว ว ! เงียบหน่อยหมาก”

ตอนนี้หน้าของเราใกล้กันมากจนผมได้กลิ่นลมหายใจของร่างเล็ก

“ฉันก็กำลังจะ... .”

หมากปิดตาแน่น  ปากของเราทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่ถึง 2 cm.      ผมได้ยินเสียงเสียงหัวใจของเขาซึ่งเต้นรัวไม่ต่างอะไรกับผม

“ฉันกำลัง   กำลังจะเขียนหน้านายไง  ฮ่าๆๆ”

ผมรีบยกมือข้างที่มีปากกา  มาขีดหน้าเขอ  จนตอนนี้หมากกลายเป็นลูกแมวน้อยๆของผมไปแล้ว

“ม่ายย ย   ฮ่าๆๆ   ณเดช  พอแล้วมันจักจี้  โอ๊ว  หยุดเขียนหน้าฉันนะ  ฮ่าๆ”

หมากยิ่งดิ้น ผมก็ยิ่งรวบเค้าแน่นมากกว่าเดิม  ผมวาดหน้า(ลูกแมว) ลงบนแก้มนิ่มๆ ของเขาจนหนำใจ  แต่ก็ยังไม่ปล่อยคนตัวเล็กไป

“จะปล่อยหมากได้รึยังครับคุณแบรี่   วาดซะสนุกเลยนิ”

หมากทำหน้างอล  ผมชอบแก้มเค้าเวลางอลที่สุดเลย

“ฮ่าๆ   นายดูหน้านายตอนนี้สิ   น่ารักเป็นบ้า”

ผมหัวเราะกับท่าทีของคนตัวเล็ก   ก่อนที่ผมจะกระซิบบางอย่างข้างหูของเขา

หมาก  P.O.V

ณเดชรวบผมไว้แน่น  คนบ้าอะไรตัวก็โต  แถมยังแรงเยอะอีก  ผมทำหน้าโกรธๆ ใส่เค้า   แต่ดูเหมือนณเดชจะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยว่าผมกำลังโกรธอยู่   เฮ้ย  ผมไม่ได้งอลสักหน่อย จริงจริ๊ง    ร่างใหญ่โน้มตัวมากระซิบข้อความลับกับผม   ซึ่งมันทำให้แก้มผมร้อนไปหมด

“นิหมาก  วันนี้เคนกับบอยไม่อยู่บ้านนะ  เราไปเล่นอะไรสนุกๆบนห้องนอนกันไหม”

‘อะไรสนุกๆ บนห้องนอนหรา O*o’ 

ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร   ณเดชก็อุ้มผมขึ้นไปบนห้องนอน

“ดะ เดี่ยวสิ  วันนี้ก็อากาศดี  ทำไมเราไม่หาอะไรทำกลางแจ้งกันล่ะ”

“ชอบกลางแจ้งหรา    ได้  เดี่ยวเราเล่นกับบนห้องเสร็จแล้วไปต่อกลางแจ้งกันนะ”

“เฮ้ย!”

เมื่อถึงห้องนอนแบรี่ก็วางผมไว้ที่ขอบเตียง  ก่อนที่เขาจะเดินไปล็อกประตูห้อง

“เรียบร้อย  เท่านี้ต่อให้สองคนนั้นกลับมาก็ขัดเราไม่ได้”

“อะเอ่อ    ฉันว่า เราควรจะแยกย้ายไปซ้อมบทละครกันเอาไหม   ในห้องนี้มันแคบไปสำหรับ 2 คนนะ  ฮ่าๆๆ” 

ผมหัวเราะแก้เก้อ  ก่อนจะรีบเดินตรงไปยังประตู  แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าแขนไว้ซะก่อน

“อยู่กันสองคนนี่แหละ”

“แบรี่ ฉันว่า..”

คำพูดทั้งถูกกลืนหายไปทันที เมื่อริมฝีปากของณเดชประทับลงบนปากของผม   ลิ้นสากๆเข้ามาเพิ่มความเสี่ยวซ่านให้กับลิ้นเล็ก   ถึงผมจะเคยจูบกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน  แต่ผมพูดได้เต็มปากว่าจูบของณเดชเป็นจูบที่เพอร์เฟ็คที่สุดแล้ว   มือหนาไล่ไปตามแผ่นหลังของผม   ผมเผลอครางออกมาเพราะสัมผัสแปลกๆของเขา  จูบของเราดำเนินไปเรื่อยๆ  แต่อยู่ๆผมก็รู้สึกถึงสัมผัสอ่อนนุ่มจากเตียง 

“ยกแขนขึ้นหน่อยสิ”

ณเดชออกคำสั่ง    แม้จะรู้ว่ามันผิดแต่ร่างกายกลับทำตามคำสั่งอย่างโดยดี  เพียงไม่นานวัตถุที่ปกคลุมร่างกายของผมก็ถูกโยนไปกองอยู่กับพื้น  ร่างใหญ่เลื่อนริมฝีปากลงมาที่ลำคอ  ก่อนจะฝากรอยสีกุหลาบไว้ทั่วบริเวณ

ผมรางออกมา เมื่ออีกฝ่ายไล่ปลายลิ้นลงบนส่วนปลายของหน้าอก

“  หืม  ชอบหรอ”

ณเดชเงยหน้าขึ้นมายิ้ม   ก่อนที่เขาจะจัดการถอดเสื้อของตัวเองออก   เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องขาวเนียน   

ผมแอบมองอย่างชื่นชม   ถ้าผมมีหน้าท้องเซ็กซี่แบบนี้บ้างก็ดีสิ      แต่เหมือนกับณเดชจะอ่านใจผมได้

“จ้องร่างกายของคนอื่นแบบนี้ไม่ดีนะ”

ผมรีบหันไปทางอื่น    

“อะไร  ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

อย่างนั้นแหละปริญ  ทำหน้าเนียนๆ เข้าไว้ๆ

“โกหกไม่เก่งเลยนะ  คนโกหกต้องถูกจับมาลงโทษสักหน่อยแล้ว”

ณเดชก้มลงประทับริมฝีปากบนยอดอก  ก่อนจะจงใจดูดจนเป็นรอยแดง   ผมครางออกมาดังขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มแรงดูด

“อะ  ห ยุดนะ อึก อ่ะ  แบรี่ ตะตรงนั้นมัน”

ผมหอบหายใจแรงขึ้น  ทำให้ประโยคที่พูดออกมาสั่นเครือจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง

“ณเดช  อ่า  อะ โอเค  ยอมแล้ว  เมื่อกี้ฉันแอบมองซิกแพ็คนายเองแหละ”

“หึๆๆ  ยอมรับแล้วหรอ  อย่างนี้ก็อดแกล้งสิ”

ร่างใหญ่ส่งยิ้มมาให้ผม  ผมรีบหลบตา

“ก็นายมันมีเสน่ห์นิ”

  ผมพูดเสียงเบา  ถึงจะไม่ได้มองหน้าแต่ผมก็รู้ว่าเค้าคงจะยิ้มจนแก้มปริอยู่ล่ะสิ

“หมาก  รู้อะไรไหม”

ร่างใหญ่พูดเบาจนเกือบจะเป็นเสียงกระซิบ

“นายนะทำให้ฉันคลั่งได้ง่ายๆ จนฉันแทบจะอดใจไม่ไหวแล้วล่ะ”

ณเดช  P.O.V

ผมนอนกอดร่างเล็กด้วยความเหนื่อยอ่อน    กี่รอบแล้วนะ    ช่างมันเถอะ   ก็หมากอยากยั่วผมเองนิ  ผมจูบหน้าผากของเขาอย่างแผ่วเบา

“หมาก  รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงชอบเอาปากกาเน้นคำมาขีดนาย”

“รู้สิ  ก็เพราะนายชอบแกล้งแล้วก็ชอบทำร้ายฉันไง”

“ฮ่าๆๆ  ผิดครับ  ที่ฉันชอบเอาปากกามาขีดนาย เพราะคุณครูเคยสอนว่า  ถ้าตรงไหนสำคัญ ให้เอาปากกาขีดลงไป”

“......”

“แล้วนายก็คือคนสำคัญของฉัน  ฉันก้เลยต้องขีดเน้นนายทุกวัน    ฉันรักนายนะหมาก”

“แหวะ  เน่าอ่ะ”

“เน่าแล้วรักเปล่าล่ะ”

“ต้องถามอีกหรา”

“ก็อยากได้ยินจากปาก”

“  ถ้าไม่รักจะยอมหรา  ฉันรักนายนะ นายบ้าแบรี่”